Pazar miskinliği ile karışık düşünceler

Yatağa uzandım ve gözlerimi kapattım. Sadece rüzgarın sesini dinliyorum ve yaseminlerin kokusunu içime çekiyorum. Öfkeyle karışık hayal kırıklıklarımı onarmaya çalışıyorum. Eğer öfkemden kurtulamazsam mutlu olamayacağımı biliyorum. Biliyorum, ama ne yapmalıyım? Dengeyi nasıl kurmalıyım? Kendimle yüzleşmelerimden zaferle ayrılıyorum, her seferinde sadece küçük bir şey oluyor ve hoooop başa. Sonra yine hayal kırıklığı. Bu kısır döngüden nasıl kurtulacağım?

Bu sefer başarabilecek miyim? Bilmiyorum, kurtulabilmek için unutmayacağım çok şey var aslında. Buraya da yazıyorum ki unutmayayım. Haydi bana bol şans.