Blog

Bundan iki sene önce birisi gelip de bana “Bahar, iki sene sonra anne olacaksın.” dese buna güler geçerdim. O zamanki ruh halim ile şimdinin alakası yok :)

Nitekim geçen sene eşimle çocuk yapma kararı aldığımızda gerçekten kafamda çelişkiler vardı, ama gerek yaşımın ilerliyor oluşu gerekse çocukları sevmemden dolayı anneliğin üstesinden gelebileceğimi düşünüyordum. Artık bu sorumluluktan kaçmamam gerektiğini ve buna yavaş yavaş hazır olduğumu hissediyordum.

Ve beklentimiz gerçekleşti, ocak 2016’da hamile olduğumu öğrendim. Benim için hayatım boyunca yaşayacağım en heyecan verici deneyim olacağını biliyordum. İçimde bir canlı büyüyecek ve benim bir parçam olacaktı. Gerçekten de hamileliğimin tüm zamanlarını sevdim.  İlk üç ayı çok hatırlamıyorum, çünkü çoğu zaman uyudum. İşten eve gelir gelmez bazen yemek yiyemediğimi hatırlıyorum. Direkt koltukta uyuyakalıyordum ve gece yarısı eşimin uyandırmasıyla yatağa geçiyordum. Yaklaşık üç ayım böyle geçti. Sonra bir oğlum olacağını öğrendim, her ne kadar kız olmasını beklediysem de oğlum olması fikrine çabucak alıştım. Dördüncü aydan sonra biraz daha rahatladım derken bu sefer başıma gebelik şekeri çıktı. Her ne kadar yediklerime dikkat ettiysem de sanırım genetik olarak şeker potansiyelim vardı ve bundan sonra yediklerime ekstra dikkat etmem gerekiyordu.

Devamını oku »